Sevmek Gönül İşidir Şiiri - İbrahim Yılmaz

Akasya ağaçları boyunca yürüyorum
Senli duygular doldu içime
Nisan çiçekleri doğayı bezemiş
Bende senli bir serzeniş
Toprağı öpen güneş ışınları bereket saçıyor
Cebimden çıkarıp resmine baktım
Yeşil gözler neden buğulu bakıyor?

Sen bensiz oralarda yapayalnız
Duygularının kucağında ağlıyorsun
Her gece sana sesleniyorum duymuyorsun
Kader deyip bir iç çekiyorsun
Her şeyin farkındayım
Yanımdaymış gibi kalbini biliyorum
Sabrında menekşe gözler ağlıyor
Yıldızlar sana göz kırpıyor
Bizimkisi sürgün bir aşk hikayesidir
Sevdamız derin acıların çilesidir.

Aşkın sabrında çıdam çiçekleri açtı kalbimde
Sabır en iyi meyvedir ömrümüzün hayat bahçesinde
Sana olan ihtiyacımı ruhundaki asaletten alıyorum
Aşktan başka sana giden yol var mıdır bilmiyorum
Sen öyle bir nadir cevhersin ki anlatamam sana
Beni daha iyi anlaman için gözlerine bak aynada.

Sevmek gönül işidir
Mayasında aşk olmayanlar sevgiyi ne bilir
Aşk ne köşktür ne de kaşanedir
Bunların hiç birine sığmaz aşkın asaleti
Aşkı hapsedemezsin dünya saraylarına
Aşkın mekanı gönlümüzün sarayı kalbimizdir
Ancak aşk ruhumuzda sükun bulur
Yoksa aşk dev dalgalar gibi kükrer yanlış mekanlarda
Aşk; mekandan münezzeh olan rahmanın zerresinden
İnsanda aşk tecelli ederse gönüllerde sultandır
Yoksa materyalist bir aşk kalpte murdardır.

Bir tel ipek saç için ömrünü feda eder bu gönül
Bedel ödemeden aşkı yaşayamaz figan eden bülbül
Her şey seninle başlar seninle nihayet bulacaktır
Seninle hayat bana dikensiz gül bahçesi olacaktır.

Sevene cennet olur hem dünya hem ahiret hayatı
Sevmeyene bir azap olur aşkın iki cihan hayatı.

Nisan-2023