Sevmek ağlamak mıdır” sevdiğinin ardından.
Her sevene umut verip; bağlayınca kendine,
Ocaklarda dövülen demir, misali,bendim,
Çağırdıkça ses gelmez,nerde kaldı sevdiğim,
Manzum topraklara” ayak bastım üstüne,
Muvakkat” hayat, elbet bir gün son bulur.
Sevenin hayali,sevilmenin ruhani,,,
Ağlamakla inletir,durmaz artık kaybolur:
Eğer ki uslanıp; dize gelirse sevmek.
Sevilmeyi bilmeli,sevmekle; sevilmeli.
Herkesi cahil bilip,ben bilirim diyene…
Destursuz o dergahtan” içeri girmemeli,,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Güzel şiir. Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta