—-sevmek— Şiiri - Şiir Sayesi

*Bana “sevmek nedir?”
diye sorduklarında,*
Seni parmağımla değil,
Ruhumun en sessiz köşesiyle göstermek isterim.
Çünkü sen, bir bedende değil—
Bir hissin en derin yerinde yaşıyorsun.

Ben sevmeyi bilmem belki,
Ama “seni seviyorum” kelimesi
Dilimden düşmez.
Yine de senin adını andığımda
Kalbimin ritmi değişir,
Ve ben o ritme hiçbir zaman engel olamam.

“Özledim” diyemem kolayca,
Ama özlediğimde
Rüzgârın esintisine kapılırım,
Burnumun direği sızlar,
Gözlerim sebepsiz dalar uzaklara.
İşte o zaman bilirim,
Sen içimde bir yerdesin hâlâ.

Sevgiyi anlatmak bana göre değil.
Ben hissetmeyi bilirim,
Ama hissettiklerimi dile dökemem.
Çünkü bazı duygular
Sadece yaşanır,
Sadece içten içe büyür.

Sen bilmezsin belki,
Ama ben seni deli gibi hissederim.
Öyle “neredesin” ya da “nasılsın” diyemem,
Ama “kahve içiyorum” derim—
Ve sen, o cümlede saklı olduğunu anlarsın.

Cevaplar beklemem aşka dair,
Çünkü aşk,
Sözcüklerde değil,
Davranışlarda gizlidir.
Bir bakışta,
Bir sessizlikte,
Bir “iyi misin?” sorusunun tonunda saklıdır.

Bazen sadece “nasılsın?” dersin,
Sesinden anlarım her şeyi.
Bazen “iyiyim” dersin,
Ama ben,
Sesindeki kırılmadan
Kötü olduğunu bilirim.

Ben seni kelimelerle değil,
Sessizliğimle severim.
Çünkü bazı sevgiler
Bağırmaz, anlatmaz, göstermez—
Sadece var olur.
Ve senin varlığın,
Benim en sessiz cümlelerimde yankılanır.

Seninle konuşmak değil,
Seninle susmak isterim.
Çünkü bazen en derin bağlar
Sessizlikte kurulur.
Ve ben,
O sessizlikte sana en çok yaklaşırım.

Ama bil ki,
Her sustuğumda seni daha çok duyuyorum.
Her kelimeden kaçtığımda
Sana daha çok yaklaşıyorum.
Ve belki bir gün,
Sen de susarsın benimle birlikte—
İşte o zaman,
Aşk konuşmadan anlaşılır.