Şevket Emmi Şiiri - Mehmet Öztürk 3

Ulaştık konu komşu, yaylanın akşamına
Yine bir inek girmiş, Marzuk’un bostanına.
Tüm yaylayı kaldırdı, kadının bedduası
Kara katıran yesin, kan içine akası.
Marzuk bu adres belli,koşar Şevket Emmi’ye
Senin davun yiyesi, bostana girmiş diye.
Seher Eme dese de ‘’gardış sen sefilmişsin’’
Köy yolundan getirdim, sen boşuna gelmişsin.
Şevket Emmi dese de, varsa şahidin getir
Madem yok gören bilen, sen de dırdırı bitir.
Komşular yetişerek kavgayı bitirirler
İkisi koltuklayıp Marzuk’u götürürler.
Karı koca çaresiz verir satış kararı
Pazarlar bitik ama görmez göler zararı.

Sabahleyin erkenden Sarı Kız hazırlanır
İki saat yaya yol, mal pazarına varır.
Bir çok tacir birikir Sarı Kız’ın başına
Şevket Emmi satmaz ki, kasaptan başkasına.
Aramaz üçü beşi, başka hesap peşinde
Kelle bende kalacak, pazarlığın içinde.
Çok fazla uzun sürmez Sarı Kız’ı yüzmesi
Pazarlığa soktu ya, Şevket’indir kellesi.
Vakit öğle demeden pazardan eve geldi
İneği sattığını kimseye söylemedi.
Nolur hanım üzülme,alırız yenisini
Birkaç gün saklayalım, ineğin kellesini.

Marzuk erkenden kalkar, bir göz atar bostana
Sanki savaştan çıkmış, hiç kalmamış lahana.
Adres yine aynıdır, koşar Şevket Emmi’ye
Senin ‘’afat yiyesi’’ bostana girmiş diye.
Seher Eme çıkarır, kelleyi çuvalından
Şevket Emmi yakalar, kellenin kulağından.
Elinde gücekleme hem vurur hem söylenir
Şaşa kalmıştır Marzuk hakikati öğrenir.
Diri iken ne ise, ölüyken nasıl girdin
Nasıl yedin pancarı bostana zarar verdin.
Şevket Emmi her zaman çok nüktedan biriymiş
Adın çıkacağına canın çıksın iyiymiş.