Seviyorum Seni Şiiri - Mehmet Şerif Öztürk

Ne sen gülsün
Ne de ben bülbül
Bir yoksulun ekmeğe uzanan eli gibi
Muhtacım sana
Ne ben padişahım, ne de sen sultan
Aç bir bebeğin
Anne memesine muhtaçlığı gibi seviyorum seni.
Ay, mehtap, deniz güzeldir ama
Ben seni bir gecekondu mahallesinin güzel umudu gibi seviyorum
Ne senin yurdundur gülistan
Ne de benim yerimdir saraylar
Olağan bir hayatın sade bakışında
Süssüz, yalansız
Yokluktan varlığı hayal eden
Bir eda ile seviyorum seni.