Bir gün evden çıktım ölmek için
Ben ölmeden sen öldürdün
Duygularım katliama uğradı
Merak etme ama her gün yeniden doğuyorlar
Ve herkese yetecek kadar duygularım mevcut
Oyna oyna hiç bitmez duygularımla
Nasıl yetiştiriyorum
Zorluklarını kimse bilmiyor ama
Yine de memnunum
Sanki küçük çocuklara
Bir oyun bahçesi yapmışımda
Oynadıklarını gördüğüm sevinçle
Yetmiyor çünkü bana acı çekmek
Bünyem alıştı galiba
Ben acı sevmeyen
Dilimin yanacağını düşünen
Yüreğimi acılardan acılara değdiren
Gene ben gene ben
Yine de seviyorum kendimi
Acı çektirenleri
Seviyorum işte sormayın
Soranlara vereceğim cevabım çok ağır
Ağır yükler altında ezilen benim
Bedenim ağrılarla geçiyor
Kıvranıp kendinden geçiyor
Kendimi kaybetmek çok güzel oluyor
Bulunca ki sevincim bana yetiyor
Ben bana harbiden yetiyor
Özlenen ve sevilen her zaman yanımda yatıyor
Düşmanı ve dostu benim kendimin
Buna hiç kimse itiraz edemiyor
Kayıt Tarihi : 25.7.2009 17:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)