Köşe başına yaslandım bazen umutsuz
Hanımeli kokusu bulaştı saçlarıma saçlarından
Goncalar açtı inanılmaz
Bir dünya göründü gözlerime
Onsuz hiçbir yer dünya sayılmaz
Resimler çizdim o andan sonrasına
Yıllarca mısralar döküldü parmaklarımdan
Kaç yıla yaydım baharı unuttum
Gerçek ya da yalan
İşin güzel tarafı ben mutluydum
Sonra… Ah! Ah! Sonra sırıttı yalanın çirkin yüzü
Maske düştü gözlerden
Gömdüm kendimi yedi kat yerin altına
Düşlerimi zincirledim kör kulelere
Sırtımı döndüm, küstüm bu güne, yarına
Ne güneş uğrar dedim buraya, ne mehtap
İyilik meleklerinin yolu da düşmez
Bir parmak uzandı bir gece
Tam göğsüme dokundu
“ Korkma! ”, dedi. Bu yürek bir daha üşümez
Dokundu bir sihirli çubuk tenime
Sildiğim baharlar yeniden çizildi
Yüzüm değişti, bakışlarımda bir sevda
Tek kişiyle doldu bütün sokaklar
Bir çift kanat çırpınışı dokundu ruhuma
Seviyorum dedi dudaklar…
Kayıt Tarihi : 25.4.2011 01:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!