Sevinirken Üzüldün Mü? Şiiri - Çakır Reis 2

Hiç sevinirken ansızın üzüldün mü sen?
Ben çok üzüldüm,ağlarken de sevindim
Özlemlerim, hasretim, dertlerim
ve acılarım birdir benim,
Yada Yüreğin yana yana ağlamaklı kaldın mı hiç sen?
Gözyaşlarımı mürekkep yapar
Ara sıra bir kaç şiir karalarım ben,
Mısralara dökerim tüm haykırışlarımı,
Satır satır yazar düşüncelere dalarım
Ama en çokta kendi yüreğimi yaralarım,
Dokunurum gönlümün bam tellerine,
dokundukça kanatırım, yaralarımı,
Sürekli kanayan bir yaradan
İnsanın yüreği dağlanır işte
Bilirmisin Hazandır benim iç sızım,
Sonbahara çalar bütün duygularım,
Gözümdeki yaşlar kışımı ifade eder ama
sürekli derdi yaşatır ayazlarım….

Git gide kötüye gittiğimin farkındayım
Daha fazla uykusuz kalıyorum bu aralar
Kafamdaki sesler artmaya başladı, susturamıyorum
Duvarlarım yavaş yavaş yıkılıyor üstüme doğru
Tutunacak dallarım tek tek kırıldı artık
Öylece oturmuş sessiz sedasız bakıyorum
hayata dair, olup bitenleri,
Artık ne umudum kaldı, ne ümidim
Ama hissediyorum az kaldı
Bir gün bende gideceğim
Hiç bir zaman gelmeyenler gibi..

Bazı intiharlar için illaki ilaç içilmez
Bilek kesilmez yada insan asmaz kendini,
Bazı intiharlarda insan yaşama sevincini yitirir,
öldürür öylece,
Umudunu keser, hayallerini asar,
Ve kimsenin bundan zerre kadar haberi olmaz be olmaz..
İnsan herşeyinden vazgeçtimi tüm Umutlarını yakar yıkar öldürür öylece,
Ama hiç bir yere sığamıyormuş ya
İnsanı,
kahredende, mahvedende budur aslında...
Duygular öldümü insan kaç defa ölür
Bilmiyorum...
Bana Neyin var deseler oturur saatlerce ağlarım
Ama kimseye neyim olduğunu zerre kadar
anlayamam iste….

Yazan: ÇAKIR REİS VE SESSİZGECE