Sevince Şiiri - Tahsin Aydın

Sevmek!
Ne kadar önemlidir hayatta?
Yada ne kadar değerli?
Birini görürsün.
İlk görüştür bu.
İlk kıvılcım,
İlk alev.
İlk hissediş; yürekten.
İlktir işte.
İlkleri yaşatır ilk defa.
Belki de son yanışındır.
En değerli yakanın, en acı yanışın.
Ne kadar değerli,
Ne kadar önemli değil mi sevmek?

Sevinmek!
Ne kadar kıymetlidir?
Yada ne kadar anlamlı?
İlkler yaşanmıştı.
Görmüş, duymuş, hissetmiştik.
İlk defa yanmıştık böyle derince.
Son olacaktı belki de.
Ama o gül yüzü tekrar görünce,
Güller açar bir daha onu görünce.
Ne kadar anlamlı,
Ne kadar kıymetli değil mi sevinmek?

Sevince!
Ne kadar mutlu oluruz değil mi?
Yada ne kadar mecnun?
Sevmek öyle güzeldir ki,
Sevinmek için onu arar durur gözler.
Onu görmeyi gözler bu gözler.
Tekrar onu görmek,
Tekrar onu görmek,
Hep onu görmek isteriz.
Her gördüğümüzde yeniden sevmek, sevinmek.
Yeniden tomurcuk açarız.
Yeniden yeşerir gönüldeki çiçekler.
Yeniden var oluruz onun varlığıyla.
Yeniden anlam alırız onunla.
Yenilenmiş oluruz adeta.
Ne halde oluyor işte insan sevince.
Var gerisini sen düşün, bir de o sevince.