beni hayatta tutan bir ışık yoktu
Bazen ölmek
Bedenimin yok oluşunu izliyordum
Ruhumu hissetmiyordum
Kalbim buz gibi
Ellerim soğuk
Her gün kendimi yiyorum
Senzilikle nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum sevgilim
Sana yazdığım şiirler gibi dinlediğim her şarkı her yağmur hep senin içinde sen varsın
Aklımdan çıkmıyorsun
Sana koşmak sarılmak yüzünü okşamak istiyorum
Tüm yollar mesafeler hepsi sana karşı kapanmış sanki
Hasret kaldım
O güzel yüzüne
Kaldı ellerimde bıraktığın güller
Seni hatırlatıyor
Bomboş sokaklar
O sokaklarda ise
Güzelliğine satırlar kadar
Şiir yazılır dedi
Ama kimse bana
Şiir yazmadı
Oysaki
Hep kendim yazdım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!