Sevilmek Şiiri - Mücahit Aras

Bir rüzgâr esti geçti hayatımdan
Kimsesiz sandığım o sahilde
Kumların üstüne adımı yazdım
Sonra baktım
Bir dalga geldi
Adımı sildi
Ben de sevilmek istiyorum dedim içimden
Ama kim duyar kim görür beni
Bu şehirde herkes kendine âşık

Bir sokak lambası altında durdum
İçim karanlık gölgem benden uzak
Bir çift göz aradım
Ama herkes başkasına dönük
Herkes bir yabancı
Herkes bir maske

Ne güzel olurdu aslında
Bir bakışta anlasak birbirimizi
Ama herkes kendi hikâyesinde kaybolmuş
Ben de sadece figüranım belki
Bir sahneden diğerine koşan
Sevilmek isteyen bir gölge

Bir sokak şarkıcısı çaldı gece yarısı
Kulağımda eski bir türkü yankılandı
Sar beni sev beni bırakma beni
Ama kim sarar
Herkesin elleri soğuk
Herkesin yüreği kilitli

Bir vapur geçer denizden
İçinde oturan herkes bir yere gidiyor
Ben hep aynı durakta bekleyenim
Belki de gidecek yerim olmadığı için
Sevilmek istiyorum diyorum sadece
Ama sesim hep rüzgâra karışıyor

Bana bir şarkı söyleyin
Kendimi içinde bulayım
Bana bir ışık gösterin
Yolumu aydınlatayım
Bana bir sevda verin
Kalbimle sarayım

Ama kimse dönüp bakmıyor
Şehir susuyor gece susuyor
Yalnızlık beni selamlıyor
Bir sokak lambasının altında
Kendi gölgeme sarılarak
Sevilmek istiyorum diyorum yeniden
Belki bir gün biri duyar diye