Kürekle atmayın avuç avuç bırakın, lapa lapa yağıyormuş gibi düşsün toprak soğuk bedenimin son ılık demine...
Örtüversin dünyanın son perdesini kutup yıldızının en parlak olduğu gecede...
ölüm olsun adı.
Çeyrek asır yaşasın en kötüsü...
Dert etmesin söylesin
Söyleyemeyen dinlesin
İşittikleri iklimsiz hikaye...
Hep hüzün anlatılır masalların en başında,sonra bi dram peşinden de ışık görünür.
Gökkuşağı kapılarını açmış olur o sıra her yetimin sarıldığı boşluğa...
Kursaklarında kırıntı biriktiren boynuz gagalı kuşlara, yaşam şarkısını ezberletirkene
açık unutulmuş vebostonun ormanların bekçiliğine soyunması gibi olur yaz mevsimi de...
Gelinler duvaklarını Kartepe’nin zirvesinde unutur o sıra, sevinç başlar toprak yeşile kavuşur, yaz sevinir kuş sevinir, kuş uçar göğe bakan sevinir, sevinen sevilir, sevilin...
Eymen ÖzçelikKayıt Tarihi : 8.3.2019 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Öyle işte bi akşam üstü iki arada bi derede. :)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!