Sevgiye Pişmanlık Şiiri - Muhayyel Gizliay

Farklı bir yönünden baktık,
Belli oldu dost ile düşman.
Pişmanlık duygusunu yine çektik,
Dil keşkelerle yan yana.

Ne yapalım, çok sevmiştik?
İkna edemiyorduk kendimizi?
"Ya bunu da yapar mı?"
Dediğimiz herkes, yaptı her şeyi.

Elde kaldı sıfır, ne yapmak gerek şimdi?
Sokakta nasıl yürürüz artık?
İç çekmekten, düşünmemekten;
Yedik bitirdik birbirimizi.

Siniri hapsetmekten, sinir uçlarımız titredi.
Dile dur demekten, parmaklar inledi.
Evveli çok sevmekten, kalem "acaba?" Dedi.
Olacak oldu, yine makul bir yer bulamadık.

Duydu durumu dinamik, ordan oraya.
Kaygı hatsafa, hayrım yok nefes almaya.
Tükettik kendimizi, kör maşuka.
Aklımın yerini sorma, kuşkuyla yoğun bakımda.

Sahipsiz kaldık ustam, çayın demi kalsın.
Umutlar yarına, heves çaylak kalsın.
Varsın hikayemiz kötü anılsın.
Duyulacak duyuldu ustam, şimdilik gizli kalsın.