Taşa ekilen tohumlardık biz
Hayata tutunmaktı tek telaşımız
Güvenemedik..
Cılızdı köklerimiz
Merhametsizdi doğamız
Taş idi tohumlarimız
Ve hep korktuk..
Yağan yağmurdan
Esen rüzgardan
Parlayan güneşten
Savaşmaktı kaderimiz
Hayalini kurduk
Serin , sıcak bereketlerin
Tomurcuklanan dallarin
Yumuşak topraklarin..
Biz dört çil yavrusu
Kendi çatlağımızda büyüdük
Ne yanyana gelebildik
Ne de taşi yarabildik..
Hülya Çelik 2
Kayıt Tarihi : 8.11.2025 21:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!