Ne aşk yazar ne aşk çizerim

Kırdım kalememin ucunu,
Bundan sonra yolum aşk.
Yolculuğum aşk yolculuğu,
Aşkı kalem yazmaz, yazamaz ki.

Aşkı kelam yalanı bir tek kitaplarda,
Hadi aşkı ara ki bulasın murad.
Bu dertli gönlümün fermanı yok,
Aradım bulamadım, dermanı yok.

Gözyaşım sel olmuş, boğulur gözümde,
Her bir damlası bin hüzün özümde.
Yüreğim kan ağlar, sızım dinmez,
Bu yangın sönse de közü hiç bitmez.

Gölgesinde kalmışım yalnızlığın,
Sonsuz bir boşluk, sessiz çığlığım.
Nerede o ışık, nerede gòrdüğüm o düş?
Karanlıkta ayazda kaldım, mevsimim hep kış.

Umutlarım kırık dökük, renksiz hayaller,
Yitik bir sevda da, silindi gitti anılar.
Her köşe başında bekler bir hüzün,
Bu aşkın sonu hazanl, mevsimi güzün?

Aramakla bulunmaz, denmiş ya hani,
Aşk bir ateşmiş, öğrendim yakıyor canı.
Kül savrulup dağılmadan bitmez bu sancı,
Kalbimde dinmez bir sızı, geçmez bir acı.

Derdi aşkın dermanı yokmuş, aşk bir yalanmış,
Boş ver be gönül, bu defter çoktan kapanmış.
Artık ne aşk yazarım ne de sevdanın karasını çizerim,
Aşkın kara kaplı defteri kendi narında yanmış.