Sevginin Senfonisi Şiiri - Mesut Özünlü

Atom, Merih, yer, gök
Toprak, insan, taş
Hep birlikte yürüyen
Milyonlarca yoldaş

Son nebi Muhammet
Âdem baba ilk baş
İsa, Harun, Davut
Hepsi de birer soydaş

Hani nasıl aynıdır
Ayrı toprakların altınları
İşte öyle birdir her yerin
Erkek ve kadınları

Hor görme kimseyi
Helak ve heba olursun
Hoş gör de bir bak
Kurtla akraba olursun

Gönülleri birleştiren
Sevgi ve hoşgörüdür
Şu koskoca kâinat
Bir aşkın klasörüdür

Varlıktan Var Eden’e
Sunulan bir beste o
Öyle bir sevgi ki,
Her yerde, herkeste o

Fosfor, renk, göz, ışık
Mercek, kirpik, kaş
En Güzel'i görmek için
El ele yedi sırdaş

Berlin, Teksas, Sofya
Pekin, Bolu, Maraş
Aynı Tanrı yurdunda
Hepsi birer vatandaş

Bütün âlem bir koro
Kulak ver kendini aş
Sanki aşktan inler o
Kart, taze, kuru, yaş

Elbette yaymaz onu
Ne uydu ne radar
Muazzam bir ses tonu
Duymadığın kadar…