Sevgimizde son kez bak güneşe

Sevgimizde son kez bak güneşe…

Sevgiyi yaşamak istiyorum
Yüreğime doğsana bugün
Çok ihtiyacım var
Aşkın çılgın dokunuşuna
Ruhumda bir boşluk dolsun
Yaz güneşi açsın tenimde,
Değmesin hayatın soğuk eli
Ateşin yansın külüm canlansın…

Kulaklarım duymaz oldu
Gülen ruh seslerini matem gibi hayat
Yürüyorum somurtmuş yüzlerin arasında
İçime vuruyor karanlık
Başım dönüyor kendimden çıkıyorum
Çarparak kapıyı sokaklara
Böylemi olacaktı hayallerim
Nadasa çekilmiş umutlar sökülüyor…

Aradığım bir yudum sevgi oysa
Pazarda da yok ki; sipariş verim…
Yüreklerin kaynadığı noktada
Buluşmak vardı seninle buhar olurcasına
Ellerimizin yanışına tanık olmak vardı
Sıkıca tutarken tenlerimizi
Vuslatın en son merdiveninde
Buluşmak vardı zirvede doğmak…

Uzaklaşıyorsun görmezlikten geliyorsun
Ayakların seni nasıl götürüyor
Ruhun gerçekten istiyor mu bensizliği
Dudaklarındaki suskunluğunu çöz,
Bir daha dönüş yok gittin mi gider her şey seninle
Bendede kalmazsın sen…
Öyle olsun son kez bak güneşe
Bir daha bu sevgiye doğmayacak…

Oktay ÇEKAL
14.10.2012–11.20