Sallayan birileri olurdu her zaman,
çocuk bu durmak istemez hiç derlerdi de;
insan binmeye görsün, inesi gelmiyormuş.
O parkın,
yıllardır içinde yalnız dolaştığım,
çimenlerini ezdiğim,
banklarına adını yazdığım
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta