Bir Kasım Sabahı,
Seni düşlüyorum Ankarayı içime doldururcasına
Seni düşlüyorum iri üzüm gözlerini
Yanlızlığımı uzak diyarlara götüren varlığını
O ılık sesini, sevgi dolu muhabbetini
Özlem oluyorsun içimde
Ve ben bir vadi oluyorum
Yürüyorsun derinliklerimde
Sen yoksun diye
Kan değerlerim düşüyor
Romatizmam azıyor
Ağrı kesiciler bile kesmiyor yokluğunun sızısını
Şimdi şu an burada olsan
Yanıbaşımda umut veren gülüşünle
onca ve olanca insan kalabalığına inatla
Yanlızlığımı bölsen orta yerinden ikiye
Güneş gibi gelsen ısıtsan içimi
Yağmur gibi gelsen ıslatsan
ve hiç dinmesen
Kayıt Tarihi : 2.11.2007 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!