Sevgilinin Rengi Şiiri - Erkan Küçük 2

Sevgilinin rengidir ela.
Maviye çalan gökyüzünün özgürlüğe yüzünü dönmüş siluetidir.
İki kişilik bir habitat yaşadığımız her şey.
Merakta bıraktığımız yaşanmamışlıklarımız, vebali vardır üstümüzde geçmişimizin.
Donuk bir ifade belirir yüzümüzde, etraflıca düşünmek gerekir ki hasretiz birbirimize.
Hadi gel açalım ellerimizi tanrıya
Ölmemek için kahırdan, söyleyelim şarkımızı.

Gördüğüme, sevgilinin siluetine,
Dalında açmaya çalışan nar çiçeğine armağan edelim sözlerimizi.
Beklerim gözlerim tavanda.
Geleceği düşleyen bir sevgili var odanın ortasında.
Yazmasının çiçekleri, yüreğime açan bir sevgili durur boynumun üstünde.
Kokusu cennet bir kadın.
Yanağına kondurmayınca busesini
Dudaklarından kanayıncaya kadar içmeyince aşkı.
Şarap eksik soframızda ellerini al da gel.

Biliyorum bahar gelecek ve biz koparmayacağız çiçekleri.
Karşısına geçip izleyeceğiz bir diğerine dokunuşunu.
Kapat gözlerini baharın gelişine
Kapat ki çiçekleri göreyim sen baktığında yanı başımda.
Denk gelmeden söz verdik birbirimize
Adem’in elmayı uğruna yediği Havva.
Cennetten kovulmayı göze aldığı gerçekliksin.
Bir artı, bir ben eder.
Bu denklemin bilineni sen, bilinmezi bendim.
Eşitliği sağlayan gözlerinin elasıydı.