Sevgilim Bir Kelebek Şiiri - Tahir Sadi

Rüzgârlar ve serçeler arasında bir kavga var
Sonbahar yakışmıyormuş şehre yemler ıslak ve güzel değil
İnsanız ve yeryüzüne dokundurmayız ölmeleri
Sancısını unutmaz hasta bebekler
Sızlanışlar hep dilencilere kalmış
Dün gördüğüm yüzlerden hiçbirinde aşk kalmamıştı
Geç fark ederim sevgilimin düşlerinden yeni geldim
Ne diye sarıldım kedilere bilmiyorum
Ürken ellerimde kalem kalmış
Birkaç harf Esra diye yan yana
Kaçak tebessüm var üzerimde
Ucu bucağı açık kalmış hayaller az ötemde
Gün batımı altında soğuk meydanlar, titreyen eski kanlı kaleler
Hiçbir el ellerimi yalnızlık kadar tutmamış
Üşüdüğüm yer kalbimin ayazı
Düşündüm dini var mıdır ağaçların, üşümüş müdür ateşin bir yanı
Melekleri üstelemem
Sevdadan anlamazların halinden bana ne
Papatya falını bilmez olurmuş şeytanlar
Cinlerin elinden hiç yazılmamış güya sevgiliye şiirler
Bu sevda halidir yıldızlar boncuk, dünya topaç olmuş gözümde
Sevgilim taşı bana sen anlattın,
Mescitleri ve putları kardeş saymayı
İnsanoğludur sever elbette sever de bağlanır aşka
Cehennem korkusu yok saldırıyor her bir yana rüzgârlar
Güller vitrinlerde çiçekçiler yorgun kalmış bankalara
Güneşe susamış kış var şehirde ve aç sefil ağaçlar
Umursamam elbette buz tutan kaldırımları titreyen kadınları
Benim kefilim sevgilim,
Karanlıkları yalnızlar defterine yazdım
Sevgilim bir kelebek gibi gelir ve güler şehrin üstüne
Buzlar utanır, toprak uyanır, çiçekler gözlerini açar
Sevgilim bir kelebek gibi gelir ve güler şehrin üstüne
Sular oynaşır, serçeler sevinir yemler verilir
Sevgilim bir kelebek gibi gelir ve güler şehrin üstüne
Şair sevinir şiir güzelleşir kalem utanır.