Sevgili Madak 4 Şiiri - Mekan Atac

Ah, sevgili Didem MADAK.

Hatırlattı seni bana bir kadın.
Gözlerinde gördüm seni.
Konuşsa sarılır öperdim oracıkta.
Yoğunlaşan derin duygularımı dizginledim acıyla.
Sustum, sustum.
Çay içiyordu şiir tadında.
Bir romanın, son hüzünleyici satırlarıyla duruyordu.
Gözgöze geldik, yüreklerimiz çarpıştı birbirine.
Gülümsedi tatlı bir gülümseme, sen.
Saçlarına vuran havanın hafifliğiyle, uçup gitti.
Arkasından bakan ben.
Bu enkazdan beni kim toplayacak.
Evin yolunu, ölümsüz tablona kim götürecek beni.
Çay söylesem içermiydi,
başka günlerin umudunu atti içime.
Oda benden önce ölüp giderdi belkide....

Ölümün hangi renginde bekliyorsun.
Mavi bir ışık sarsın bedenlerimizi.
Derin bir uykunun sonsuzluğunda
Duvarlardan yükselen çığlıklar camları dövüyor.
Dışarda yalnızlık, kapıyı zorluyor.
Korkunç...
Belirsizlik etrafımda, elleri boynumda.
Korkunun soğukluğu, buzlu parmakları
vücudumda geziyor.
Günahkar bedenim.
Karanlık ruhumu, sana kavuşturacak
işkenceleriyle beni almaya gelecekler.
Sana gelmek kurtuluş.
Sana gelmek yeniden doğuş.
Sana var olmak.
Senin olmak.