İnşaat alanı, gecenin bir yarısı ..
tak tak vuran dolap kapaklarının sesi eşliğinde uyumaya çalışıyorum.
Bir yığın it ..
İtlerin uluma sesi kafamda ritim oluşturuyor adete dolap kapaklarıyla beraber...
Acı çeken iç sesim ürküyor bu olup bitenlere
Yavaş yavaş
Usul usul ilerliyor bu bendeki derin iç kanama
Bu hastalık beni öldürmeye yeter
Evet evet bu hastalık kesin öldürür beni
Bazıları paranoyak olduğumu düşünüyor
Bazıları buna şizofren diyor
Adına psikopat diyenlerde var elbette
Karanlık yüzümü görenlerin hepsi delirmiş
Hepsi iğreniyor benden
Zaten bende insan sevmiyorum
Onlar da beni
Kaçanların hepsi memnun halinden
Ben de
Limonlu dondurma yiyorum
Üzerine biraz kafein
Oreoyu ters mi çeviriyorum doğru mu çeviriyorum belli değil.
Süte batırıp batırıp eritiyorum.
Mutluyum yani
Bendeki bu keyif ağada beyde yok..
Kayıt Tarihi : 28.7.2021 23:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair için iki yol görünüyor belki de... Ya gidecek savaşacak, ya da terk-i diyar edecek... Ben ilkini tavsiye ederim...
Tebrikler.
İnsanları ve insanların manasız sorunları ile savaşmayı bırakalı çok oldu. Savaşım kendimle... Teşekkürler.
Ya da anı not etmek...
Nazım şekliyle.
Tercih elbet..
Yalın, anlaşılır, hayatın tam ortası..
Tebrikler Ceysu Hanım.
EyvAllah.
Bir yığın it, ben ordaydım
Önemli olan kaosu hissettirmekti. Teşekkürler.
TÜM YORUMLAR (3)