Sön zamanlarda meşgalem ağaçlardı,
Severdim ben onları, onlarda beni,
Yalnız üzüm ağacı, korkar ağlardı,
Budarken ıslatır altındaki yeri...
Ağaçlarla hoş geçin, kesme sakın,
Her şeyiyle yararlı bir nimettir,
Yeşil ormanlar sağlık ve hayattir,
Bu nimeti, boş yere kullanma sakın!...
Gönlüm bana derki, orman olsaydı,
Allah'ın dağları, kır bayırları,
Zümrüt olurdu, yurdumun sahaları,
Bol oksijen rahatlarıydı insanı...
Ayırt etmem ağacı, meyveli meyvesiz,
Derin saygım var, her ağacın nesline,
Aynı şekilde, bitkilere de,
Sevgi, saygı duyarım sebzelere de...
Ceviz, badem fındık, temel gıdalar,
Bunların gurubu sert kabuklular,
Şeftali, zerdali kiraz, sert çekirdekli,
Sahibiz ne kadar güzel meyvelere ...
Bır meşe, zeytin salkımsöğüt, kavak,
Kendi başına,ayrı bir yaratık,
Herbiri, bir göz nur-u, ona bakarak,
Çayır, çimen ot,mest ediyor beni...
M.Çağlayan 18.6.2022
Kayıt Tarihi : 19.6.2022 17:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!