Sevgili Şiiri - Nedime Köşgeroğlu 2

sevgili

yol kendini bölmüştür sevgili
sen çelikten gemileri
s’ağır sularda gezdir

dağın tozunu almadan
göremezsin yüzümü
süt dişlerimi yedi zaman
azılarda köprü
karşı kıyıları olmayan

bu yüzden düş ıslak sevgili
aklı kaçmış suların
sabahtan çıkagelmiş kara kedi

tanrı kollarını bağlamış sevgili
bana bir tutam çöl
kör kuyularda
yine binbir kadın sureti

şüphe gerçeği boyuyor sevgili
bu yüzden konuşmak
kırmızı ışık
peçete kullanan medeniyetin
iltihaplı göz dibi
harran unutulmaya dünden alışık

bir gidişin resmidir hayat
kör bıçak azmettirici
sen aynaları parlat
kanıyor karanlığın rahmi
kitaplar yorgun sevgili

dil kırbaç olmuş da
zamanın beğenisine sunuyor öfkeyi

tanrının gözyaşları da yetmiyor
yetmiyor ekmek su hava
düşürmek için artos’un ateşini
sen ağrı’ya şifa ol sevgili

duldasında hayatın tuzu fazla kaçmış
ağırlık çekmiş kuyudan
sesi kısılmış sokakta
herkes herkese kapı

bu yüzden her şey yolundaymış gibi
olamayız sevgili