Sevgili Şiiri - Cebrail Tanrıverdi

bitmez sevgili bitmez
ne yeridir şimdi durmanın
ne zamanıdır ümitsizliğin
çığ gibi büyüyen
bu ses
bu çığlık bizim
bil ki sevgili
yaşanacak olan yarınlarda
ince ince işlenmiş
olan bu umut bizim
üstünü ölü topraklarla kapatılmış
bu sevda
kök salar bir gün
aşkın göz yaşlarıyla sulanır
tutsaklığım bundandır
ellerime takılan bu kelepçe
ayağımdaki prangalar
sana olan umudumun
adıdır özgürlük
bitmez sevgili bitmez
kaldır şimdi başını
güneş bizim için doğuyor
son kez.......