Sevgi yalın ayak Şiiri - Servet Günay Özbay

Bir köşede oturuyor
Gözleri İçli içli ağlamaklı
Yüzü asık, üstü saçık, yalın ayaklı
Belliki bir şey bekliyor, zavallı
Elleri soğuk yüzü karanlık
Burada gerçek beklenir

Sevmeyi bilmeyen çocuk
Unutmuşlardan öğrenemezsinki, sevmeyi anlamayı
Son seven, bir asır geride kalmış sevgisiyle
Kitaplarda yazılmış aşklardan mütevellit
Hükmü kalmamış, bugün artık
Sevgisiz büyüyeceksin , duygusunu bilmeden
Sen sevgi nedir bilmeden
Hikayeden yaşayıp, hikayeden öleceksin
Gece yarısı uykundan uyanmıyacak , aşk acısı neymiş çekmeyecek
Bir asır geç kalmışım demeyeceksin
Çünkü sen odunlaşmış insan olarak yaşayıp sonunda ölüp gideceksin