Sevgi Gibi Şiiri - Fatma Yalçınkaya

Karanlıklar oturdu içerime,
Gittiğin gün,güneşin tutulduğu gibi.

İçimde ki ateş kavurdu beni,
Sahralar da yanan dudaklar gibi.

Düştüm,derin dipsiz kuyulara,
Güneşi bir daha görmemek gibi.

Huzurumu da aldın gittin,
Bahar'ı görmeyen çiçek gibi.

Deryalara attın da boğuldum,
Sensiz nefes almak gibi.

Hüsranı acın içerim de,
Sensiz geçen günlerim gibi.

Acı veriyor bana gülmek,
Anka kuşunun,ağlayıp ölmesi gibi.

Ta içerim de sakladım seni,
Kulun Allah'a,sevgisi gibi.

Rabbim,beni de gör artık ne olur,
Karıncayı görüp,rızkını verdiğin gibi.

Benim de doğsun artık bağrıma güneş,
Kaderin güldüğü,kullar gibi.

Yağmur yağdı,damlalar yere düştü,
Ciyerimin pare,pare olup döküldüğü gibi.

Aklıma geldikçe,içim yanıyor,
Kuru otların tutuşup yandığı gibi.

Ne edem,kime ne diyem,
Dlsizin derdini,anlatamadığı gibi.

Güvendiğim dallar elim de kaldı,
Ferhat'ın dağ'ı delip öldüğü gibi.

Ecelim gel,al artık şu canımı,
Canını canan'a verenler gibi,

Feleğim güldür artık beni,
Kıştan sonra gelen,bahar gibi.