Sevgi. Şiiri - Necdet Erem

Sevgi yaratılmış, insan içinde,
Manasını bulmuş, İslam dininde,
Baba Taptuk, Aşık Yunus dilinde,
İnsanlığa şeker, şerbettir sevgi.

Aşık odur, aşkın, bahrine dalan,
Kerem olup, aslı narına yanan,
Ferhata külinkle dağlar yardıran,
Kuvvettir insana, verilen sevgi.

Kâinat sevgiyle, durur ayakta,
İnsanı bekliyor, en son durakta,
Gör bütün mahlûkat, aynı merakta
Hayata anlamdır, kalpteki sevgi.

Demirle Mıknatıs, aşık oldular,
Engelleri aşıp, vuslat buldular,
Gelene, gidene, akıl sordular,
Akıllara ilham, oldu bu sevgi,

Gönül gözesinde coşan bir nehir,
Mutluluk akıtan, bir kaynak zahir,
Onsuz geçen hayat, galiba zehir.
Zehirden bal yapan iksirdir sevgi.

Sevecek çok şey var ama O başka,
O’nun sevgisiyle, olmaz hiç şaka,
Aman dikkatli ol, düşme sen aşka,
Aşkların mayası, boyası sevgi.

Yaratan yaratmış, aşkı sevgiden,
Sevmek fıtratta var, ne gelir elden.
Sevgi dolu sözler, dökülsün dilden,
Düşmanı dost eder, azıcık sevgi.

Sevenler mutludur, sevmeyen mahzun,
Sevgisiz gönüller, şefkatten mahrum,
Canlıdan cansızdan, herkesten sordum,
Dediler hayatın Ö Z Ü D Ü R S E V G İ.