Severim Şiiri - Nazik Şahin

Hayat denen şu gökkubbenin içerisinde;
Bilmediklerim bildiklerimden n e kadar da fazla.
Sevdiklerimin ne kadar az oldugunu ,evrenin buyukluguyle kavradim.
Sevmek n e de guzelmis meger!
Herseyi sevmek bir cicegi ,bir kelebegi ne bileyim ucan bir kuşun kanadindaki ahengi severek başlasak mesela...
En zor olani da insani sevmek.
Kendini sevdirmemek icin direnen insani sevmek
Ama bilirim ki her insan mevladandir.
Ondan bir sebep taşir.
Nicin nefret eder insan fitrattan mi yoksa şeytandan mi?
Sevmek benim hayat gayem severim dagi, tasi ,topragi...
Niye sevmeyeyim gunduzu de severim geceyi de
Iyyi de severim kötüyü de
Hem kotüyu kötu yapan nedir ki?
Yine insanin öz yargilari degil mi.
Benim için güzel olan senin için degil ki .
Severim ben yaratilanin her türunu
Haşa bana düşmedi yaratilanin sebebi.
Rüzgarin o sicak günlerdeki serinligini kim sevmez.
Peki soğuk havalarda ruzgar neden sevilmez?
Ben sogukta da severim onu cunku yazin degerini hatirlatir bana.
Ben evrenin her halini severim bana ahireti hatirlatir.
Ölümu de severim çünkü en büyük kavuşmayi o HATIRLATIR...