Severek ayrılanlar Şiiri - Kamile Kaynak

Bazı anlar, olmazları olduramazsın.

En çok istediğin kişiden, için yana yana vazgeçersin.

Koşmak isterken bir adım bile atamazsın.

Bilirsin, sen onun mutluluğu olmayacaksın.

Kendi karanlığında onunda gülüşlerini solduracaksın.

Sen onun için ondan vazgeçsende hikayesinde hep kötü kalacaksın.

Onu kimse senin kadar sevmeyecek belki ama o bundan habersiz.

Ben senin baharın değil, kışın olurum.
Gönül bahçeni talan ederim.
Güzel olan herşeyi ziyan ederim.
Ben senin görebileceğin en korkak en beceriksiz adamım.

Ne sevmeyi başarabildim ne de birini yaşatmayı.

Neye elimi uzatsam benimle birlikte yok oldu.
Vazgeçmeyi bile beceremiyorum baksana
Yanında gittim ama senden gidemiyorum.

Uzaktan izliyorum gülüşlerini içim acısada, imkansızlıklar getirmiyor beni sana.
Oysa delice istiyorum sana sarılmayı.

Sevdiğim affet, gözünden akan her damla yaş için üzgünüm.

Ayrılığın en acısı olsada severek ayrılmak.
Kadımı bir başkasına gülerken görmek yaksa da içimi.
Seni için senden vazgeçiyorum.
Beni affet.

Git sevdiğim git kurtar kendini benden.
Ben güldüremem o güzel gözlerini.
Korkagın tekiyim ben.
Kadınına sahip çıkamayacak kadar korkak, aptal biriyim.

Yüreğim kanasada, gözlerim yaşlarla dolsada.
Git hadi sevdiğim.
Ben senin mutluluğun değilim.