Sever Şiiri - İdris Çetin

Duman dağları sever,
Balık suları sever,
Kar zirveleri sever,
Yalnızlık insana düşman besler.

Kalem defteri sever,
Öğretmen talebeyi sever,
Öğrenci boş dersi sever,
Aşk insanı köle eder.

Yol düz ovayı sever,
Nehir kıvrılmayı sever,
Çiçekler rüzgârı sever,
İnsan günlündekini kaybeder.

Tohum tarlayı sever,
Bulut yağmuru sever,
Nebatlar su ile bayram eder,
İnsan dostunu kaybeder.

Bütün canlılar insanı sever,
İlahî emre boyun eğer,
Her nefesinde tekbir eder,
İnsan bütün canlıları yok eder.

İnsan dostlarını sever,
Dostları onun postunu yüzer,
O posta bürünen düşman,
Şeytanın izinden gider.

Solucan toprağı sever,
Toprak nefes feda eder,
Âleme selam yollar dua eder,
İnsan toprağı zehirler.

Kurt puslu havayı sever,
Anarşistler dolar gider,
Herkes birbirini döver,
İnsan nefsine kölelik eder.

Mezar ölüyü sever,
Ameli onunla gider,
Kabir cennete gider,
Ameli güzellikler serer.

Hırsız çalmayı sever,
Katil öldürmeyi sever,
Arsız yalanı sever,
Âlemi talan eder gider.

Zalim zulmü sever,
Kâfir küfrü sever,
Münafık her deliğe girer,
Ahiretini satar gider.

Han hancıyı sever,
Yolcu yoluna gider,
Köylü köyüne döner,
Ektiklerini fazlasıyla biçer.

Böcek çiçeği sever,
Bülbül gülü sever,
Anne evladın sever,
Evlat hak yoldan gider.

Kuş uçmayı sever,
Kanatları gökleri süzer,
Her çırpınışta hu der,
Rabbini tespih eder.

Şair şiir yazmayı sever,
Her satırında tövbe eder,
Hak hukuk yolundan gider,
İnsanlık için duâ eder.

21.03.2017
Yozgat