Sevemezssin Ki Beni Şiiri - Muhammed Göçmen

Seni sevmek bir duygudan ibarettir.
Aklım seni düşünmek ile görevlidir.
Aşkın ibadeti kalbime işarettir.
Birkaç kokulu söze beni değişen kadın!

Seni görmek bir ömre bedel bir ömür hevesti.
Seni anlatan sözlerin habercisi değilmi.
Bir kader yada bir keder.
Sevemezssin ki beni...

Neden bir şeyler yazmıyorsun?
Gözlerinin alabildiği yere dalıp,
İki satır nefes tüketmeyi.
Bak kadın dinle beni,
Çok sevdim ben seni.

Şarkılara dökemem seni.
Darbe yiyenim,itilenim,itici gelenim.
Acıya yol bulamayanım.
Ben iki sayfa mektubun,
İki satır manasıyım.
Sevemezssin ki beni...

Kalbimi yolsuzluğuna satan kadın!
Derdin olmayacağım senin,
Yükün olmayacağım kalbinin bir yerinde.
Gözlerin beni aramayacak.

Görmek isteyipte göremediğin,
Anlatıpta anlayamadığın,
Bir çok hayatın karesinde.
Aşık olmak delice sevmek,
Yoksul kalbin harcı değilmiş.

Vururum kendimi geceye.
Karanlıkta kalmış bedenimin bekçisi duvarlar,
Ve kaçamaklarımı takip eden karanlık.
Geliyor işte düşe kalka geliyor,
Çığrından çıkan aşkın nefes keseni.

Aşkımın acısını bahise sokan,
Günden güne arttıran o hayalin.
Acın kalbimde soluklanıyor,
Aklım kalbime şaşırıyor.

Ellerimi bir titreme alıyor ki sorma.
Nefesimi yarıda kesiyor,
Ve tek tek intihara kalkışıyor,
En sevdiğin gözlerimin bebeği.