Seve Seve Şiiri - Fatma Yalçınkaya

Her gün yokluğunda
Ciyer bölünür pare pare
Yandımda mecnun oldum
Yar elinden yare yare.

Akar gözyaşı durmaz
Garibim yüzüm gülmez
Savdan saplandı çıkmaz
Yokmu derde çare çare.

Yollar aştım yoruldum
Akar su idim duruldum
Bir gözü karaya vuruldum
Oldum avare avare.

Güneş zindan gözüme
Söz geçmiyor gönlüme
Adın kazındı kalbime
İşledi iliğe iliğe.

Hazan oldu baharım
Kurudu yaprağım dalım
Feleğin ettiği zülüm
Vurdu zille zille.

Ne çok sevmişim seni
Kimseyi sevemem ebedi
Koklasaydım saçının telini
Girseydim kara yere yere.

Can gurbandı yoluna
Salsaydın kokunu bana
Can katardı canıma
Verseydin yele yele.

Kimse bilmez halimden
Kurudum düştüm dalımdan
Senin aşkı sevdandan
Gözyaşı döndü sele sele.

Yoruldu ruhum bedenim
Kurtar beni ey Rabbim
Gelsin artık ecelim
Öleceğim seni seve seve.