Seni seviyorum, kim olduğunu bilmeden.
İçimde bir yerlerde bir umut kıvılcımı.
Senin beni sevdiğini biliyorum; kimsin?
Acını çekiyorum, mutluluğunu yaşıyorum.
Seni bulamadım hala, sen neredesin?
Ben her tanıdığım kadını sen zannederdim.
Her seferinde yanılmışım, sen neredesin?
Belki bir gün karşılaşacağız seninle.
Tanımıyorum seni, tanımak isterim.
Bana göre olduğunu bilmek üzereyim.
Ne zaman karşıma çıkacaksın, bilinmezim.
Yanlış yollara düştüğümde çıkma sebebim.
Bir gün elbet geleceğiz yan yana.
Oturacağız seninle dip dibe.
Kalacağız elbet seninle baş başa.
Bakışacağız seninle göz göze.
O gün, kiminle karşılaşacağımı bilmeden,
Duygularımın sahibini canlı görmeden,
Yolları uzatmadan gel bana, kestirmeden.
Aniden çık karşıma, yürüdüğüm bir caddeden.
Sevdiğim, nerdesin, şu an ne haldesin?
Mutlu musun, üzgün mü, ne durumdasın?
Bilmiyorum, bana yakın mı, uzak mı?
Benim tek bildiğim: sen hep buralardasın.
Kayıt Tarihi : 31.1.2025 22:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair, varlığını hissettiği ama henüz tanışmadığı bir sevgiliye sesleniyor. Onu kim olduğunu bilmeden seviyor, ama kalbinin derinliklerinde onun da kendisini seveceğine dair bir inancı var. Her tanıştığı kadında o hayalini aramış fakat hep yanılmış. Buna rağmen, bir gün mutlaka yollarının kesişeceğine dair güçlü bir umut taşıyor. Şair için bu sevgi, hem acı hem mutluluk veriyor. Çünkü bir yandan yokluğunun hasretini çekiyor, diğer yandan varlığını içsel bir şekilde hissediyor. Onu görmeden, tanımadan, konuşmadan bile gönlünde yaşatıyor. Şiirin özünde, henüz hayatına girmemiş olan ruh eşine duyulan saf sevgi, sabırsızlık ve kavuşma umudu işleniyor. Şair, onunla bir gün karşılaşacaklarına emin, sadece o anın gelişini bekliyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!