Sevdiğim Kadınım Şiiri - Mehmet Ali Çelebi

Sevdiğim
Kadınım
Ben Sensiz,
Akrepsiz yelkovan gibiyim
Yokluğunda saati şaşıran
Saniyelere gebe kalırım
Tutsak olurum zamanın en anlamsızlığına…
Üşürüm,
Üşüdüğümde tenime vuran sıcaklığımsın
Yalan hayatın
Tek gerçeği
Kalleş pusuları delen
Direniş yüreğimsin…
Şakaklarımdan süzülen alın terim
Emeğim gibisin…
Ararım,
Yontulmuş bedenimi
Tenime diken olur
Pençe pençe hasret
Batar yokluğunda etimin
en yalın ve savunmasızlığına…

Haykırırım,
Öfke öfke acımı
Varlığınla öter
Gönül kafesimde kuşlarım
Yağma edilir umutlarım
Yitik bir savaşın ganimeti gibi
Tutulurum o zaman
Ayın şavkında
Cama vuran hüznüme
Varlığına bilendiğim
Taşa tutsan kar etmez
Dişlerim kör ve çatlak
Ve
Ben seni senle
Kendimi nefesinle avuturum…
Özgür bakışlım,
Mülteci gülüşlerine yandığım
Sevdiğim
Kadınım...