Sevdiğim İçin Pişmanım Şiiri - Aygül Zade

Sevdiğim için pişmanım, hem de derinden,
Kalbimi kendim söküp verdim elinden.
Bir umutla başladım, bir yıkımla bittim,
Sana dokundukça, kendimden gittim.

Sen gül diye ben ağladım geceler boyu,
Bir tebessümün olsun diye sustum çoğu.
Kırıldım, ezildim, ama yine de durmadım,
Sevdiğim için, sadece senin için katlandım.

Sandım ki aşk emek ister, sabırla büyür,
Meğer bazı kalpler sadece yalanla yürür.
Senin her gülüşün zehirli bir bıçaktı,
Ben her seferinde biraz daha kanattım içimi.

Bir “nasılsın?” bile etmediğin günlerde,
Ben dualarla sardım seni içimde.
Sen başka hayallere yürürken umarsızca,
Ben seni kendi canıma yazdım çaresizce.

Sevdiğim için pişmanım,
Çünkü bu sevda beni ben olmaktan çıkardı.
Aynaya bakınca tanımıyorum kendimi,
Senin hayalini taşıyor hâlâ gözbebeklerim.

Sana dair ne varsa silmek istiyorum,
Ama en çok da kendimi affetmekten korkuyorum.
Nasıl bu kadar kör oldum, nasıl bu kadar sustum?
Bir “seviyorum” uğruna, kendimi nasıl unuttum?

Şimdi senden kalan enkazı topluyorum,
Gözyaşlarımla her kırığı siliyorum.
Kalbimde izini taşıyan ne varsa yakıyorum,
Ve her külden seni bir daha anmamak için doğuyorum.

Sevdiğim için pişmanım,
Ama yaşadım, sevdim, tükendim sonunda.
Bu da geçti diyorum içim kanarken,
Ve inan, bir daha kimseyi böyle sevmem…