Sevdasız Kıyılar Şiiri - Bünyamin Atıcı

Minarelerin yıkılışını görmek
Yıkılışını görmek gibi insanlığın

Sevdasız kıyılarda kalmış elleri insanların
Artık yüzlerin anlamsızlığına karışmış hayat
Ayrımına varılmaz artık sabahların
Ekmek kırıntılarını topluyor gözleri yerde
Konuşmaktan yorulmuş kelimeleri dünyanın

Biten bir gecenin ardından başlar gözlerin
Gözlerin sevdasızlığın kıyısından
Acılar kendini çoğaltır akşam olunca
Bilinmez bu kaçıncı yürek göçüm
Akşam olunca suları çoğalır
Hayat bağışlayan o pınarın

-yalvarmak ve yalvarmak için
beraber açmak için ellerimizi Allah’a
ıslatsın diye O’nun yüreği yüreğimi
yıkasın diye elleri ellerimi

yalnızca bir umuttuk
çırpınan tutuşan ötelere

hayat bağışlayan o pınar akar durur
günlerinden kalma çocukluğumun

Dergah, Nisan 2001