Sevdasın sen 4 Şiiri - Selva Durmazemir

Kullukta en öndeydin gelmedi bir benzerin
Topukların şişerdi uyumazdı gözlerin
Daim "şükreden bir kul olmayayım mı?" derdin
Pak alnınla secdede Allah'ı zikrederdin
Sevdasın sen Efendim Hakkı anan dilerde

Meleklere eşti o haşyet dolu yüreğin
Hatta meleklerin de makamca üstündeydin
Mevkîni geçemedi Miraç'ta Cebrailin
Dedi"Geçersem eğer yanarım Muhammedim"
Sevdasın sen Efendim meleklerin gözünde

Nurdan yaratılmıştı o mübarek bedenin
Kâbe örtüsü gibi kapkaraydı gözlerin
Pırıl pırıl parlardı inci gibi dişlerin
Huzura garkederdi altın gibi sözlerin
Sevdasın sen Efendim seni bilen kalplerde

Bütün mal varlığını Allah yolunda verdin
İslâmı gönüllere sevdirmekti tek derdin
Hasıra yattığında çok ağladı Ömer'in
"Dünya onların olsun ahiret bizim!" dedin
Sevdasın sen Efendim Ömer'inin gönlünde

En güzel özellikler toplanmıştı şahsında Güvenirdi münafık el Emin sıfatına
Karanlık ruhlar bile teslim oldular sana
Eridi gitti kalpler Risalet otağında
Sevdasın sen Efendim nurla dolan ruhlarda

Hoşgörülü yüreğin yakıp yıktı küfürü
Canına kasta gelen güzelliğini gördü
Yanından ayrılırken dili övgüyle doldu
Ahlâkın yüceliği hep başları döndürdü
Sevdasın sen Efendim sonsuzluk ikliminde