Sevdanın Ruhuna El Fatiha Şiiri - Doğan ...

Bir dua gibi başlamıştık biz,
ağzımda senin adın,
kalbimde senin niyetin vardı.
Her sabah sana uyandım,
her gece seni yatırdım gözlerimin en derin yerine.
Bir aşk değil bu;
bir ibadet gibiydi.
Susarken bile senin için sustum ben.

Sonra,
bir şey koptu.
İnceydi, görünmezdi,
ama kopunca her şey devrildi içimde.
Sustuğum dualar,
beklediğim sabahlar
ve en çok da içimde büyüttüğüm sen…

Kalbimde taşıdığım sevgine,
bir mezar kazdım geceyle gündüz arasına.
Ne bir çiçek bıraktım üstüne
ne de bir son söz.
Sadece sustum.
Çünkü bazı vedalar
ağızla değil,
yürekle edilir.

Ve şimdi,
kapatıyorum defterini o büyük sevdanın.
Üzerine ayet gibi bir cümle yazıyorum:
“Hiç başlamamış gibi bitti.”

Biliyorum,
sen de duydun içimde okunan o son ayeti.
El-Fâtiha…
Aşka,
umutlara,
ve sana.

Ey gönlümde bir zamanlar taht kuran,
şimdi yıkıntısına bile dokunamadığım eski sevgili;
Ben seni affettim,
sen de beni unut.

Çünkü bu bir veda değil sadece,
bu
bir sevdanın ruhuna okunan son duadır.