Sevdanın Hazin Öyküsü Şiiri - Fatih Arslan

Bu sevdanın hazin öyküsüdür,
Daha yaşı küçüktür, ilk sevmeleridir,
Yüzü kızarır, rengi atar, konuşamazdır,
Çoçuktur ama gerçekten aşıktır.

Şiir yazmaya başlamıştır,
Kağıtları buruşturup, buruşturup atmıştır,
Geceler boyu uyumamış sabahlamıştır,
Cocuktur ama gerçekten aşıktır.

Eve geç kalmaya başlamıştır,
Boynunu büküp, aklını takıp sevgiliye,
Hayallere dalmıştır, hayata kanmıştır,
Çocuktur ama gerçekten aşıktır.

Bu sevdanın ilk anlatımları,
Bu sevdanın lk yaptırdıkları,
Bu sevdanın ilk yalvarmalarıdır.
Ve artık aklını başına almaktadır.

Söylenmesi zor olan,
Ve bir defada söylenemeyen,
İnsanı sarhoş eden iki kelime söylenmiştir,
Bir ölüp, bin dirilmiştir 'Seni Seviyorum' denmiştir.

Sevdanın başında bahar yelleri,
Çocuğun başında kavak yelleri esmektedir,
İçinde fırtınalar kopmaktadır,
Gözleri dolmaktadır.

Korkuyordur, terkedilmekten,
Sımsıkı sarılmıştır sevdanın eteğine
Harçlığının hepsini kıza harcamaktadır,
Ve yavaş yavaş sevdaya kanmaktadır.

Hırsızlık yapmış, yakalanmıştır,
Avucundaki yüzüğü sımsıkı tutmaktadır,
Bakın işte;
Aşk insana neler yaptırmaktadır.

Hapis yılları, onu görememin yılları olmaktadır,
Kalbi hüzünle dolmaktadır,
Saçlarını yolmaktadır,
Yavaş yavaş gülen yüzü solmaktadır.

Vurur kafasını ranzadan ranzaya,
Kanlar akmaktadır
Gelmemiştir, uğrunda öleceği kız
Kız çocuğu hırsız diye ayıplamaktadır.

Bir siyah mektup gelir çocuğa,
Çocuğun gözleri dolmaktadır,
Çakısını çekip kendine kıymaktadır,
Bu sevdanın son yaptığıdır...

Bu sevdanın insana son kazığıdır...