Bir akşam üstü güneş batıyor yine dünyama,
Kızıl tomurcuklar açıyor sanki yarin yanağına..
Bak güneş batıyor yine dostum,
Yürekte bir isyan, yürekte bir sızı
Ve yürekte kan revan bir yiğit ağlaması..
Öyle içten, öyle derinden ve öyle acınası..
Hani desem ki "bir volkan patlaması"
Ve yahut bir sevda kasırgası.
Ya da nacizane bir aşk acısı..
Öyle içten, öyle derinden ve öyle acınası..
Yüreğim dostum, yüreğim..
Yüreğim bir hasret, bir karanlık..
En ücrasında yaşar bir aşık, bir sevdalık..
Ve işte o aydınlık, işte o ışık..
Hangi öfke durabilir önünde?
Ve hangi mutsuzluk direnenbilir?
Bak dostum, gör.
Yeniden doğuyor güneş.
Umut yeşeriyor yeniden.
Duyuyormusun mutluluğun cıvıldayışlarını?
Kokusu yayılıyor baharın.
Bu koku sevdanın kokusu..
Ve işte o aydınlık, işte o ışık..
Kaplıyor yeniden dünyamı.
Dağılıyor karanlık yırtılırcasına..
Sevdam bir aydınlık, sevdam bir ışık, sevdam bir umut oluyor yüreğime..
Kayıt Tarihi : 14.2.2021 10:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

"Sevda" çok tehlikeli bir akıl ve ruh hastalığının adıdır ki, buna tıpta ve yeni dilde "Melankoli" deniyor.
Bilgi ve ilgilerinize saygı ile arz olunur.
Hayırlı ve meşru muhabbetler dilerim.
TÜM YORUMLAR (1)