Sevdaları Ürkütmeyin Şiiri - Nurhan Özgel

Yaşam bazen garip
Bazen bir o kadar şaşırtıcı
Bazen öyle çok acı
Öyle çok sevinç var ki

Bazen de yalnız kalıyorsun

Çok sevdiğin
Hiç gitmeyecek dediğin
Beraber yaşamayı
Birlikte yaşlanmayı
Düşlediğin kişi

Seni bırakıp
Artık seninle olmamak üzere
Ve seni hiç görmemek için
Bir parçanı da yanında götürerek
Alıp başını gidiyor

Sonrası...

Sonrası
''Elde var hüzün''
Sonrası
''Ben senin onursuzunuzum'' oluyor

Zor
Çok zor
Acıya alışılmaz'' demiş ya bir şairimiz
Acıya alışılmıyor
Güçlendirse de acılar
Öldürmüyorsa eğer

Acıya alışılmıyor

Biliyorum
Yine bir yerlerde
Uzaklarda
Ya da orta uzaklarda
Yazıyor şiirlerini

Sana yazılmıyor şiirler
Yazılsaydı güzel olur muydu
Ne güzeli
Muhteşem olurdu

Ama işte
Yazık ki
Her şey istediğin gibi olmuyor

Dışın sapasağlam ama
İçin kanıyor

Yaşıyorsun
Ölmüyorsun
Yatıyorsun
Kalkıyorsun
Nefes alıyorsun
Bir şeyler yiyorsun
Yani
Yaşamaya devam ediyorsun

Yani yaşamak denilirse buna
Çünkü eksik parçan onda

Yaşamaya devam ediyorsun etmesine de
Zaten devam etmelisin de

Yaşam durmaz
Yaşam yalnızca sevgiliye duyulan aşk mıdır
Yaşam tabi ki aşkın
Sevdanın
Kavganın toplamı
Bir insanda bir halka duyulan sevginin
Ülkene duyduğun aşkın toplamı

Ama bir yerlerde bir şeyler eksik kalıyor

Yani o çok sevdiğin
Yani uğruna ölümü göze alacağın
Yani onu kendin gibi bildiğini

Gün geliyor
Ufak tefek şeylerden
Küçücük kaprislerden
Minicik kırgınlıklardan
İnciten sözlerden
Aslı astarı olan veya olmayan
Kuşkulardan dolayı
Kaybediyorsun

Yazık oluyor o zaman

Ne oluyor sonra

''Acılar denizi''nde
Yalpalayarak yüzmeye
Devam ediyorsun

Ağlıyorsun
Gelmiyor

Kızıyorsun
Gelmiyor

İsyan ediyorsun
Gelmiyor

Dağıtıyorsun
Kırıyorsun
Döküyorsun
Vuruyorsun bir yerlere

Gelmiyor
Dinlemiyor
Anlamıyor
İstemiyor

Bir sürü şey oluyor işte

Bağırmak
Yıkmak
Kırmak

Sonra
Toplamak
Onarmak
Düzeltmek
Ve hep sevmek

İstiyorsun

Olmuyor

Zaman geçiyor
Yaşam sürüyor
Gözyaşların kuruyor
İçin katılaşıyor

Diyorsun ki sonra
Ürkütmeyin sevdaları
Ayazı çoktur yalnızlığın

Üşürsünüz..