Sevda Yollarına Şiiri - Nilüfer Albayrak

Aşığım sana…
Anla artık!
Ama benden sana olmaz yar…
Benim yollarım,
Karanlık sokaklarda tükenir.
Benim şahidim…
Bu ıslak kaldırımlar,
Ve geceyi delen sokak lambalarıdır.

Sen…
Sen koca bir evrende yürüyorsun,
Işıklı, temiz yollarında…
Sevda yollarına.
Adımların gökyüzüne yazılırken,
Benimkiler çamura batıyor.
Sen yıldızlara dokunuyorsun,
Ben gölgelere düşüyorum.

Bil ki ben,
Her köşe başında seni bekledim.
Her rüzgârda adını duydum,
Her suskunlukta yüzünü aradım.
Ama karanlık susmadı…
Ben seni beklerken,
Sen başka ışıklara yürüdün.

Ben sana olmazdım yar!
Çünkü ben,
Yaralı bir şehrin enkazında büyüdüm.
Benim kalbim,
Pas tutmuş bir kilit gibi ağırdır.
Seninki,
Altından yapılmış bir anahtar…
İkimiz, aynı kapıya hiç uymadık!

Sevdamı anlatsam,
Duvarlar çatlar!
Suskunluğumu dinlesen,
Gece yarılır!
Ama sen…
Beni hiç duymadın.
Beni hiç görmedin.
Benim aşkım sana yakıcıydı,
Senin gözünde gölgeden ibarettim.

Şimdi ben,
Bir sokak lambasının sarı ışığında yanıp sönen
Bir ömrümle kaldım.
Bir yanım kül,
Bir yanım yara…
Ve sen hâlâ koca bir evrende,
Sevda yollarında yürüyorsun.

Aşığım sana…
Ama benden sana olmaz yar…
Ve unutma:
Benim karanlığımda çürürken,
Senin ışığını bile hatırlayacak kimse kalmayacak!