Sevda Savaşı Şiiri - Kubilay Tek

bir gemi kadar sessizdi ayrılık
aramızan geçerken
nem almış duygularımız
köhne duvarlarımız
kurşuna kurban gitmiş sevdamız
ölümden daha da vehimdi ayrılık
yıkılmayan duvarlarımız vardı
girilmeyen kalelerimizde
sınırdaydı zaten sevdamız
mülteci ateşiydi ayrılık
herkesi ısıtan
bazen kaynamış bir neşter çizigi
bazende iltihaplı bir yara
hastaydı sevdamız
ayrılık vakti çoktan gelmişti
ve sessiz gelmişti
ve yine sensiz gelmişti ayrılık
rıhtıma yanaşmıştı gemiler
sükutla bekliyor ayrılık
ve bir gece bozgunu
kör bir kurşun sevda şakagında
kanatları kırılan bir melekdi
bir içimlik sigaraydı sevda
keşke hiç içmeseydikde
bitmeseydi
sürekli aglıyorsun bakıyorumda
kaşların çatılmış
ve savaşların kaybedilmiş
bütün kalelerine girilmiş
surların yıkılmış
sancagın devrilmiş
bir çagı kapatmış
yeni bir çagı açmış
aglamış çok aglamış
hiç susmamış
neden her zaman söylüyor
dogruları aynalar bana
taş atıp kırsamda
kendim parçalanacagım