Sevda'm Şiiri - Ufuk Faruk Köseoğlu

Tam tutacak gibi oldum ellerinden bir baktım uçup gitmişsin.
Seni düşünürken yine soğumuş kahve.
Ne kadar çabuk geçiyor zaman oysa yanında bile değilim
Hissizleşiyorum sensiz
Hiçbir manzara zevk vermiyor gözlerime.
Hiçbir şeyin tadı yok.
Hiç bir şey yapasım olmadığı gibi.
Hiç oldum belki bu dünyada sensiz.
Bazı şeylerin tarifi yok.
Sessizliğime bir anlam bulmaya çalışmayın boşuna.
Gayet normalim.
Sevmek böyle bir şey siz bilmiyorsunuz sadece.
Öylece uzaklara dalıp uzaklarda onun yanında yaşamak.
Varlığına şükür edip diğer kadınların dokunuşlarında onu aramak.
Nereye gidersen git hep onunla oturduğun o butik kafeye dönmek.
Ne bekliyordunuz bu yüzyılda benden?
Dağı delmemi mi?
Keşke onun kalbine çıkan bir yolda rastlasaydım dağa.
O zaman yemin ederim Ferhat olurdum.
O yol sır.
Sırrı bana açmayan o.
Kaybolmuşluğun ortasında bir o yana bir bu yana gidiyorum.
Sesini duysam bulacağım.
Sevdanın kanadından tutacağım.
Ne bulabiliyorum ne bu hayata tutunabiliyorum.
Hiçliğin ortasında bir ben bir sevdam.
Sevdalık bilinmezin ortasında.
Yaşamak dertsiz tasasız bir bebek gibi.
Bu sevda büyümemeliydi.
Artık ağlayınca biri gelip sarılmıyor.
Büyüdüğüne pişman büyütüldüğüne.
Lanet olsun sensizliğe.