Sevda Kalmadı Köklerinde Şiiri - Saliha ...

Varlığın ruhumu yüzdürdü,sevgi okyanuslarında.
Uyanmayan hücrelerimi uyandırdın,kahkahanla.
Hikâyem konuşuyordu,sayfa sayfa güven dorukta.
Evrenime davet etmiştim kalbini,saf duygularla.
Fazla sevgiyle suladım,sevda kalmadı köklerinde.

Ben zaman olmak isterdim,dururdum gelen her anında.
Hayranlıkla az bir lahza,set örerdim dakikalara.
Doyamadığım nasıl bir lezzetsin,tarif yok aşçıda.
Sussalar gözlerinde kaybolsam vermesinler pusula.
Toprak nem aldı çürüdü,sevda kalmadı köklerinde.

Kararını bilemedim,çok kaçırdım malzemeleri.
Aynı ikram baydı onu,istemedi pişen yemeği.
Kaldı bana ziyan etmem,muhabbetli tek tanesini.
Bin ömür aynı tat verir,ısı görmez bal tenceresi.
Kıymet derine indikçe,sevda kalmadı köklerinde.

Kalem durmadan yazınca,sıradanlaştı duygularım.
Terbiye edilmedi,gazelde gezen firar hislerim.
Suçluyum,kılıçtan geçsin yüreğim eşikte ah etmem.
Ruhumu etimle asın,gezdikçe acı hissederim.
Sözünü kanun yapınca,sevda kalmadı köklerinde.

Edremit.