Sevda Şiiri - Kemal Öztürk

Sevdalara yelken açmıştı oysa
Bu deli bu divane yüreğim
Sen ki taptığım
Sen ki uğruna bir can değil
Binlerce verdiğim

İlk gözlerine tutulmuştum
Sevda dolu bakışlarına
Nasıl ki suya hasret kurak topraklar
Nasıl ki toprağa hasret çağlalar
Birbirine kenetlenmeyen
Birbirini anlamayan
Sevdalar…

Oysa bir umuttu benimki
Sendeki hovardalık
Elindekini bonkörce harcayan
Oysa sevdaydı benimki
Sevdayı bilmeyene kalbini açan

Sen ki umutlarımı çalan
Sen ki yüregimi eskiten
Sen ki beni benden acımasızca çalan
Sen bende bittin ben bitmedim oysa

Sen ki uğruna dünyayı feda ettiğim
Sen
Ben ki dünyayı sana sunduğum
Bir kalemde silmek var mıydı aşkı?
Bir kalemde tüketmek var mıydı
Gelecek günleri

Mazi karanlık
Gelecek aydınlık günlere gebe
Var mıydı aşkı satmak
Var mıydı sensiz kalmak
Var mıydı bensiz olmak
Nerde o sözler?

Aşk sendeydi
Sen sen olamadın
Bense aşkımla yaşıyorum sensiz
Hoşcakal
Hoşcakal yüregim