Seval Tarhan Şiirleri - Şair Seval Tarhan

Herkesin bir üstü vardır.
Oysaki merhameti olan,
Herkesten üstündür.

Ruhu başka yerde olup da bedeni neylesin bu yürek.
Aklı başkasında olup da boş gözleri neylesin bu yürek.
Aşkı başkasında olup da nefreti neylesin bu yürek.
Ah bu yürek...
Neylesin bu yürek...

Ömür bir nehirdir.
Aktığı bir yol vardır, onun adı da zamandır.
Yolunu kapatırsan durmaz yine, yol yapar akıp gider.
İnada binip'de nehre açılmaya kalkma,
dikkat et seni dibe çeker.
Hayat denen bu süreçte;

Herkesin önceliği kendisidir.
Biz önceliğimizi baskalarına verdiğimiz gün kaybettik.

İnsan neden geçmişi özler ki.?
Daha güzel olduğu için mi.?
Yoksa Şimdiki Zaman ,
eski zamandan daha acı olduğu için mi.?

Yürektir bu azizim,
Yana yana kül oldu.
Özlemin damarımda dolaşan kan misali.

Pinokyo yalan söyleyince burnu uzardı.
İnsanlar yalan söyleyince yüzleri kızarırdı.
Şimdi öyle bir devirdeyiz ki.
Ne burun uzuyor,
Nede yüz kızarıyor.
Çünkü hepsi artık hadsiz ve yüzsüz.

Sınanmadan değer bilmiş olsaydı insanoğlu;
Ne vazgeçişler,
Ne çekip gidişler olurdu.
Ne kalp kırıkları,
Ne yol ayrılığı olurdu.
Değer bilinmiyor bu yüzden gelen,

Yüreğim gece'den daha karanlık,
Bir gülüşünle gökkuşağı olurum da,
Gülüşün bana nasip olurmu ki.?
Bir baksan,
Bir farketsen sana olan hislerimi.
Kaçırma gözlerini yâr.

Sanmıştım ki;
Acı bir kahve, Şiir ve Papatyaları sever.


Meğer çok yanılmışım...