Ey, benim dostlarım;
Olur da bir gün
Sizden önce varırsam, toprağın altına,
Sakın ağlamayın…
Gökyüzüne bakarak yıldızlı bir gecede
Bana insan sesinizle,
Anlamsız bir boşlukta kalakaldım!
Dönüp varacağım baba ocağımı n’eyleyim artık?
Ardından bakakaldım...
Mekansız ve de yetim!
Sesim kesildi,
Sensiz daha eksiğim şimdi...
Yağmur, göğün aşk sözüdür denize...
ve zaman yağmurlu…
İnsan yüreğim boy ölçüşür med-cezirleriyle,
dört mevsimi gösterişe çıkarır gözlerimde...
İlle de sonbahar ve kış salınır,
hüznüne küsenlerin yüreğinde!
Küçüktük, büyümeliydik...
İşimiz olmalıydı,
para da kazanmalıydık;
Kimseye muhtaç olmayacak kadar olsa yeter demiştik!
Ama yetmedi!
Ey alt edemediğim hayat!
Vazgeçtim arzularımdan,
senin olsun!
Ben seyircisiyim zamanımın!
Sana bıraktım;
Bir yudum gök tazeliği uzat bana
Sevdalı ellerinle
Silip atsın ne varsa korkuya ve hüzne dair
Düşüncelerin düşüncelerime müdahale edebilsin
Olacaksak birbirimizin yüreğine kan olmalıyız
Dudaklarımıza dökerek sevgiyi gözlerimizle içmeliyiz
Sana mı ağladım, ben bugün?
Aklımdan geçerken yaşanmışlıklar ve yaşanayamayacaklar;
Sana mı ağladım ben?
En azından senin acılarından payıma düşenlere ağladım,
Senden kopup yüreğime ulaşanlara,
Gelgelelim bana
Yollardayım bu sıralar
Ne üzülecek kadar farkındayım yaşamın
Ne de sevinecek kadar içindeyim
Ağlamayı başarıyorum her şeye rağmen
Yine o vakit gelse, el ele versek
Sen kendinden kaçsan, ben yalnızlığımdan
Yeni yollardan, yeni çaylardan geçsek
Güneşin üşüyenleri emzirdiği saatlerde
“Susamışların aşkına kandım” diyesi kadar
Uzun uzun sarılsak…
Eee ciğerim
Bunca zaman sonra
Ve ne ile, nasıl, nereden başlayacağımı bilemeyerek sana akabilmek
Sen hep uzaklardayken ve hep yalnızlıktayken ben
Buna rağmen, hep yarınları besleyebilmek ve büyütebilmek sevdaları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!